اینجا خودم رئیسم

امروز اینجا هوا سرد و بارونیه و منم از شب قبل تصمیم گرفتم خونه بمونم  .گفتم یه کم ایتالیایی بخونم و خونه رو مرتب کنم .کلی هم لباس شستم و پهن کردم بیرون و هی از پنجره نگاه می کنم که با شروع اولین قطره های بارون برم اونا رو جمع کنم  و  بیارم تو. 

واقعا نمی دونم چرا بعضی وقتها انجام امور خونه و خونه داری اینقدر بهم ارامش میده . می تونی وقتتو تنظیم کنی و با خواب کافی در صبح تو ساعت مورد نظرت بیدار بشی و به همه امورت هم برسی .غذای تازه و گرم و حاضر کنی و کلی هم وقت داری برا رسیدن به سر و وضع ت و انجام کارای دلخواهت .ورزش کنی و بدنت و رو فرم بیاری یه ماسک مو به موهات بزنی و صورتت و جلا بدی .

 ولی روزایی که مجبوری صبح زود بیدار شی و بری سر کار اونم با چشم خواب الود و باید تا عصری اونجا بمونی واقعا خیلی خسته کننده اس .الان که فکرشو می کنم می بینم تو ایران که بودم  بیش از 10 سال و اینجوری عین یه ماشین کار کردم و اصلا نمی دونم چه جوری سپری شده این همه سال .بهترین سالهای جوونی مو تقریبا از 24 سالگی  تو اداره مهندسی و یه اتاق صرف کردم . 

اون موقع بچه دار هم شدم و عسلکم و گذاشته بودم مهد کودک چون خانواده خودم و همسرم هیچ کدوم تو شهر ما نبودند تا طفلی بتونه دوران کودکی شو پیش اونا  و در اوج ناز و نعمت سر کنه و ما مجبور بودیم بزاریمش مهد کودک .یعنی از همون 6 ماهگی، بعدش هم به خاطر شرایط نامساعد اونجا تقریبا هر هفته سرما خورده و مریض بود. چندین بار مهدشو عوض کردیم ولی همشون سرا پا یه کرباس بودن و هر چه هم پول بیشتر میدادی که لااقل به بچه بیشتر برسن هیچ فایده ای نداشت چون هیچ گونه احساس مسئولیتی در قبال کارشون نداشتن .

اون موقع ها باید همیشه صبح زود بیدار می شدیم و با خودمون می بردیمش بیرون .تو سرما و تو گرما و عسل مامان هیچ وقت نمی تونست دل سیر بخوابه .چون مامانش می بایست پا به پای بابایی کار کنه .و من همیشه به خاطر این موضوع که چرا اون نمی تونه مثل بچه های دیگه کودکی شو در ارامش بیشتری سر کنه ناراحت بودم و غصه می خوردم .حالا بعد از گذشت اون سالهای سخت  دیگه واسه خودش خانمی شده و مایه قوت قلب مامان و باباشه .

الان دیگه این برام مسلمه که امسال بعد از تموم شدن درس ام در اینجا دیگه نمی خوام کار کنم .حداقل تا چند سال .راستش می خوام بیشتر به خودم و زندگی مون برسم و از زندگی لذت ببرم .تو فکر اینم یه کار بیزنس را بندازم و واسه خودم کار کنم یه کاری غیر از رشته تحصیلی ام .خیلی کارا هست که می خوام انجام بدم و خیلی هنرهای زنونه هست که می خوام یادبگیرم و دانسته هام  و راجع بش کامل کنم .

بیشتر دنبال کارای هنری و صنایع دستی ام و می خوام تو این زمینه ها فعالیت کنم .مخصوصا اینجا هم که این کارا خیلی خوب طرفدار داره و درامدش هم بد نیست . می خوام وقتم و خودم تنظیم کنم که کی برم و کی بیام و حتی بتونم از تو خونه هم کارمو مدیریت کنم . شاید هم یه رستوران غذای ایرونی زدم اخه اشپزی ام هم بد نیست . اینا هم که شکمو و اند و عاشق غذاهای ایرونی .مخصوصا جوجه کباب و ته چین . 

الان دیگه رضایت شغلی برام ارزشش خیلی بیشتر ه و خدارو شکر اینجا از اون چشم و هم چشمی و کلاس گذاشتن های تو وطن خبری نیست .لجاجت هایی که ادم و وامی داشت هی به دنبال افزایش رده و رتبه و گرفتن مدرک باشه . اونم صرفا برا کلاس گذاشتن و کم نیوردن پیش دوست و اشنا و همکارا . مصیبتی که همچنان گریبان گیر خیلی از  جوون های ماست . طوری که پشت سر هم بهترین سالهای جونی ادمو  و فقط تو استرس و هول و ولای درس خوندن و مدرک گرفتن سپری می کنه . اخرش هم بعد از کلی تلاش می شن یه دکتر و مهندس صفر کیلومتر با کلی ادعا که کاری هم برا انجام دادن گیرشون نمی یاد .

وقتی اینجا این جوونها رو می بینم خیلی دلم برا اون سالهای خودمون می سوزه . اینا کلی سرگرمی و امکانات دارن هم برا ورزش کردن و درس خوندن و هم برا کار کردن .

 کار کردن هم که اصلا براشون عیب نیست و هر کاری و با عشق و علاقه انجام میدن و تازه در کنار اون هم می تونن به انواع و اقسام ورزش ها بپردازن .خلاصه اینکه روال عادی زندگی و دارن طی می کنن .