قدم زدن در کمال ارامش

ایتالیا کشور بسیار زیبا و رویایی هستش و ارزوی خیلی ها اومدن به اونجاست حتی برای یک سفر چند روزه  .

بزرگترین مشکل من در اینجا یادگیری زبون شیرین و اهنگین ولی بسیار سخت ایتالیاییه.ولی خداییش ارده ام هم برای یادگیری ونشستن و خوندن کتابهای اموزشی خیلی ضعیفه.برا خودم یه برنامه ریزی کردم به طور جدی هر روز بخونم و بخونم تا دیگه راحت بتونم حرف بزنم .مصیبت الان من همین انگلیسی حرف زدنه .تا می خوام بیام ایتالی حرف بزنم میرم تو خط زبون دیگه و همین باعث شده تنبل بشم و دیرتر تو ایتالیایی حرف زدن راه بیفتم .

حالا می خوام شروع کنم و درباره شرایط زندگی مون در اینجا بنویسم .

ایتالیایی ها فوق العاده مهربون و خون گرم هستن البته می دونم که همه جا هم خوب هست و هم بد ولی قسمت ما تو ی برخورد با ادم خوباشون بوده (تا حالا البته) .خداییش صاحب خونه ودوستا مون خیلی خیلی خوب هستن و از این بابت اصلا حس نمی کنم توی یه مملکت غریبم هر چند ایران که بودم همسایه هامون به خوبی همسایه های الان نبودند و قطعا همه جا یه معایبی داره و یه مزایایی ولی فعلا با مزایا شروع می کنم .

تو این  سرزمین زیبا طبیعت و هوای سالم  تا دلتون بخواد هست و مردم خودشون هم در مراقبت و نگهبانی از اون پیش قدم هستن .کسی اشغال در طبیعت نمیریزه (مثل خود ما )و همه چی اونجوری هست که باید باشه.بعضی وقتا واقعا حرصم میگیره از این همه نظم و قوانین و مقراراتی که هست و همه بهش احترام میزارن . اینجا همیشه پر از توریست هایی هستش که مشتاقانه کلی هزینه می کنن تا بیان و چند روزی و اینجا سر کنن تو این طبیعت سالم و زیبا و شهرهایی که در و دیوارشون هر کدوم  یه موزه اثار تاریخی و باستانی ه .اینجا قدم زدن تو خیابون واقعا خیلی لذت بخش و ارامش بخشه می تونی بدون اینکه کسی کوچکترین مزاحمتی برات ایجاد کنه ،بدون ترس از قابیده شدن کیف دستیت توسط یه موتور سوار ،بدون صدای بوق بوق ازار دهنده ماشین ها و موتور سوارها و بدون وجود نگاه های چپ چپ و ازار دهنده عابرین و تنه زدن  های عمدی بعضی هاشون در ارامش خاطر در کنار خانوادت قدم بزنی و از زمین و هوا و آسمون لذت ببری .اینها قسمتی از کوچکترین و حقیرترین و شاید عادی ترین لذتهای زندگی هستند که خیلی از ماها تو زندگی ازشون محرومیم.